بی اعصابی های یک دیوانه

صبح که بچم از خواب بیدار شد همش راه میره میگه اقدس اقدس اقدس!!! اسمش براش جالب بوده تو ذهنش مونده 

حالا مثلا شفاف شده. یهو بی مقدمه میاد یه چیزی کوتاه در مورد اقدس میگه و رد میشه که منو تا چند روز توی فکر میبره! 

این کارش یک قدم به سمت جلو هست. ولی قدمی هست که منو اذیت میکنه. هم دلم میخواد زودتر به سمت این بحران بریم و ردش کنیم و تموم شه. هم از عادی شدن روابط میترسم. قطعا منافع ظاهری من در اینه که اقدس همین طور توی حاشیه باقی بمونه. ولی از طرفی چون میدونم این بحران بالاخره یه روزی اتفاق میفته، طولانی شدنش باعث میشه سالها ذهن من درگیر یک سری مجهولات باقی بمونه